อนาวิลบุกไปบ้านตระกูลจางอย่างบ้าระห่ำ สมุนถือปืนดาหน้าออกมากางกั้น เหว่ยชิงตกใจสั่งห้ามสมุนทุกคนทำร้ายอนาวิล ถ้าไม่เชื่อฟังจะฆ่าให้หมด
เหว่ยชิงพุ่งไปหาอนาวิลถามอย่างห่วงใยว่าเกิดอะไรขึ้น โชวมองมาด้วยความน้อยใจ น้ำเสียงและท่าทางของเหว่ยชิงอาทรอนาวิลยิ่งกว่าตนที่เป็นลูก โชวปรากฏตัวทันทีที่อนาวิลกล่าวหาว่าเขาฆ่าแจ็ค
ขณะโชวยืนตะลึงอยู่นั้น อนาวิลพุ่งเข้าชกต่อยอย่างบ้าคลั่ง โชวจำเป็นต้องต่อสู้ปกป้องตัวเอง แต่ปากก็บอกว่าตนไม่ได้ฆ่าแจ็ค เหว่ยชิงเห็นสองหนุ่มซัดกันไม่หยุดก็พยายามห้ามแต่ไร้ผล จนกระทั่งอนาวิลจะใช้มีดแทงโชว ดุจดาววิ่งมาห้ามเสียงหลง พร้อมๆกับเสียงปืนดังขึ้น สกัดมีดในมืออนาวิลหล่นลง
ริวนั่นเองที่เป็นคนยิงปืน เขาเข้ามาพร้อมชินและจ่าเดช...ริวขอโทษอนาวิลก่อนชี้แจงว่าเขาต้องทำเพราะท่านผู้การสั่งให้พวกเรามาจับตัวหัวหน้าอนาวิลอึ้งงง แม้แต่เหว่ยชิงกับโชวก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ooooooo
เม่ยกับเฉินพาหลี่เฟยไปอยู่บ้านเช่า เม่ยเพิ่งทราบจากเฉินว่าแจ็คตาย เธอสงสัยว่าเขาตายได้ยังไง
“แจ็คถูกฆ่าตาย เพราะแจ็คเป็นสายของพวกอินทรีพิฆาต”
“ไม่จริง”
“มันคือเรื่องจริง แจ็คถูกจับตัวได้เมื่อคืน”
“เม่ยไม่น่าพาแจ็คมาจากหมู่บ้านเลย เม่ยผิดเองค่ะพี่เฉิน”
เม่ยร้องไห้โฮอย่างทำใจไม่ได้ ถามเฉินว่าใครเป็นคนฆ่าแจ็ค
“ต้องเป็นไอ้โชวแน่นอน”
คำตอบของเฉินทำให้เม่ยชะงัก สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ขณะเดียวกันนั้นโชวกับวายุลุยไปที่ห้องทำงานภูผา ผลักประตูเข้าไปเสียงดังจนเจ้าของห้องและอันดาสะดุ้งตกใจ
“ทำไมไม่เคาะประตูก่อนวะไอ้โชว นึกว่าเป็นประมุขภาคีแล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ”
“มากไปแล้วนะไอ้อันดา”
“ทำไมวะ”
อันดากับวายุทำท่าจะมีเรื่อง โชวรีบห้ามวายุให้ใจเย็น แล้วหันไปกระชากเสียงถามภูผาว่าทำไมต้องฆ่าแจ็ค ภูผาตอบทันควันว่าเพราะมันเป็นสายของพวกอินทรีพิฆาต
“แต่เรื่องสำคัญแบบนี้แกควรบอกฉันก่อน”
“บอกหรือไม่บอก มันก็ต้องตายอยู่ดี”
“คนตัดสินคือฉัน ไม่ใช่แก...อย่าทำแบบนี้อีก แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”
โชวจ้องหน้าภูผาเขม็ง ภูผาไม่กลัวแถมยังยิ้มกวนอย่างใจเย็น โชวข่มใจจะเดินออกไปแต่ทันใดอันดา
พูดโพล่งขึ้นว่า ก็แค่ประมุขหน้าม่าน ใครๆก็รู้ว่าหลังม่านมีน้าเหว่ยชิงคอยชักใยอยู่
วายุโกรธแทนโชวจะเล่นงานอันดาที่ปากดี แต่โชวรั้งห้ามและพากันออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาบอกวายุว่าถึงเวลาแล้วที่ภาคีจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง
ด้านอนาวิลที่เข้าใจผิดว่าโชวฆ่าแจ็คตาย เขาเสียใจมากคิดแก้แค้น แต่กลับถูกผู้การลงโทษขังคุกที่ส่งแจ็คไปเป็นสายโดยไม่ขออนุญาต แถมผู้การยังสั่งตรวจสอบเจ้าหน้าที่หน่วยอินทรีพิฆาตคนอื่นๆ ถ้าใครเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะเอาตัวมาลงโทษให้หมด
สายใยของพี่น้องตัดกันไม่ขาด ดุจดาวมาขอร้องผู้การอย่าลงโทษอนาวิล เขาไม่ได้มีเจตนาทำผิด แค่ต้องการทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ผู้การรับปากแต่ไม่รับรองผล เพราะในใจลึกๆยังไงก็ไม่ช่วยอนาวิลแน่
หลังจากเม่ยกับเฉินพาหลี่เฟยออกไปเช่าบ้านอยู่ วีนัสทราบข่าวก็เข้ามาทำหน้าที่ในบ้านแทนเม่ยเพราะอยากจะลงเอยกับโชวประมุขของจตุรภาคี แต่คราวนี้เหว่ยชิงไม่มีท่าทีสนับสนุนเหมือนเคย มิหนำซ้ำยังดูจะเปิดทางให้ดุจดาวได้ใกล้ชิดโชวมากกว่า
วีนัสไม่พอใจอย่างมาก เดินกระฟัดกระเฟียดออกมาหน้าบ้าน จู่ๆชายสองสามคนก็พุ่งมารวบตัวเธอขึ้นรถไปบ้านภูผา วีนัสโมโหต่อว่าภูผาทำเกินไปแล้ว ทำไมต้องส่งคนคอยตามตนด้วย
“คุณเป็นผู้หญิงของผม อย่าทำเรื่องที่ผมไม่ชอบ”
“นี่คุณหึงฉันเหรอ”
“ผมแค่ไม่ชอบที่คุณหยามเกียรติกัน”
“งั้นคุณก็รีบทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการซะทีสิ”
“เริ่มถอดใจกับไอ้โชวแล้วสินะ”
“ก็คุณน้าเหว่ยชิงน่ะสิ ท่าทางเหมือนอยากให้ประมุขรักกับดุจดาว”
“คุณเข้าใจผิดรึเปล่า”
“ฉันดูออกว่าคุณน้ากำลังสนใจนังดุจดาวนั่นอยู่”
“อย่างงั้นเหรอ แบบนี้ก็สนุกขึ้นอีกเยอะเลยสิ” ภูผาแอบยิ้มชอบใจ วีนัสนิ่วหน้าไม่เข้าใจ
ooooooo
ดุจดาวทำหน้าที่บอดี้การ์ดให้โชวตามคำสั่งเหว่ยชิง แต่ดูเหมือนโชวจะไม่ค่อยชอบ วันนี้เสร็จจากซ้อมฟันดาบเขาให้วายุไปส่งดุจดาว ส่วนตัวเองมุ่งหน้าไปบ้านเช่าเพื่อเยี่ยมเยียนหลี่เฟยหลังจากแอบไปพบมาแล้วครั้งหนึ่งโดยที่เม่ยไม่รู้
หลี่เฟยพูดไม่ได้แต่พยายามจะบอกเรื่องชาติกำเนิดของโชว แต่เม่ยโผล่มาเสียก่อน เลยเป็นเรื่อง!
เม่ยเข้าใจว่าโชวฆ่าแจ็คจึงต่อว่าเขาหลายคำก่อนจะใจเย็นลงเมื่อได้ยินคำพูดยืนยันและแววตาขอความเห็นใจจากเขา
“เรื่องนี้ฉันไม่ได้ทำจริงๆ เชื่อฉันเถอะนะ”
“แล้วคุณชายมาที่นี่จะทำอะไรพ่อฉันอีก”
“ฉันเปล่า...ฉันเป็นห่วงเธอ”
“เป็นห่วง หลังจากที่ทำร้ายหัวใจฉันแล้วงั้นเหรอคะ”
“ฉันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นะเม่ย”
“กลับไปซะ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณชาย”
เม่ยเสียงดังจนโชวไม่กล้าตอแยอีก เดินคอตกออกมาโดยมีสายตาเจ็บปวดรวดร้าวของเม่ยมองตามโชวกลับไปครู่เดียว ดุจดาวก็ปรากฏตัวตรงหน้าเม่ย ยืนยันว่าเรื่องหลี่เฟยถูกทำร้ายคุณชายไม่รู้เรื่อง เขาไม่ได้เป็นคนสั่งให้ลงโทษพ่อเธอ
“เธอมาเพื่อแก้ตัวแทนคุณชายงั้นเหรอ”
“ฉันอยู่กับคุณชายตลอด ฉันรู้ความจริงว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ”
“ฉันคงเชื่อเธอไม่ได้”
“ทำไม”
“ฉันคิดว่าเธอกำลังปกป้องเขา เพราะเธอหลงรักคุณชาย”
ดุจดาวอึ้ง ค้านอยู่ในใจว่าไม่ใช่ เธอมาเพื่อแก้แค้นให้นัท เธอจะรักโชวไม่ได้
“เธอรู้ไหมว่าก่อนมาบอกเธอ ฉันต้องต่อสู้กับตัวเองแค่ไหน ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ฉันเห็นแก่ตัว ไม่อยากมาบอกความจริงนี้กับเธอ เพราะฉันกลัวนายหญิงโกรธ แล้วการสืบเรื่องการตายของพี่นัทจะมีปัญหา...ฉันบอกความจริงหมดแล้ว เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อฉันก็ได้นะเม่ย”
เม่ยนิ่งไม่ตอบ แต่บอกดุจดาวให้ออกจากจตุรภาคี เพราะคนที่นั่นไม่ได้แค่จะทำร้ายเธอ แต่พวกเขาใจร้ายพอจะทำร้ายทั้งครอบครัวของเธอได้
ดุจดาวรับฟังแต่ไม่พูดอะไร หันหลังเดินจากไป
ooooooo
ในที่สุดอนาวิลถูกปล่อยตัวออกจากคุก แต่เมื่อเขาย้อนกลับมาที่หน่วยอินทรีพิฆาตก็พบว่าหน่วยฯถูกปิดและถูกใส่ร้ายว่าเป็นพวกก่อการร้ายเป็นภัยต่อสังคม
ชินกับริวถูกตามล่า ส่วนจ่าเดชหนีไปพึ่งใบบุญของเหว่ยชิง กระทั่งตัวอนาวิลเองก็ถูกไล่ล่าจากหน่วยงานใหม่ อนาวิลไม่เข้าใจพยายามติดต่อกับผู้การเพื่อสอบถามความจริง
ที่แท้คนที่สั่งฆ่าพวกอนาวิลก็คือผู้การนั่นเอง เขาทำงานให้ภูผาเพราะเห็นแก่เงิน การตรวจค้นผงขาวคราวก่อนก็เป็นเพราะผู้การสับเปลี่ยนของกลาง พวกจตุรภาคีถึงรอดไปได้
ด้านโชว...ในเมื่อทำอะไรภูผากับอันดาไม่ได้
จึงแก้เผ็ดด้วยการยกเลิกธุรกิจผิดกฎหมายเรื่องเก็บส่วย ภูผาแค้นมากจึงร่วมมือกับเฉินที่ต้องการแก้แค้นให้หลี่เฟยอยู่แล้ว
หลังจากมีคำสั่งยกเลิกการเก็บส่วยไปแล้ว โชวบอกวายุว่าตนต้องการเปลี่ยนแปลงจตุรภาคี เรื่องนี้ตนคิดมานานแล้วตั้งแต่ก่อนจะเข้ามาเป็นประมุข พวกเรามีธุรกิจบังหน้าถูกกฎหมายที่สร้างรายได้ให้ทุกกลุ่มมหาศาล เพียงพอจนใช้ชาตินี้ก็ไม่หมดอยู่แล้ว
“ก็จริงของแก”
“ทำไมเราต้องทำเรื่องที่ผิดกฎหมายเบียดเบียนเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอีกวะวายุ”
“ฉันเห็นด้วยกับแกนะ แต่มันคงจะยากถ้าจะให้คนอื่นเห็นด้วย โดยเฉพาะคนโลภอย่างไอ้ภูผากับอันดา”
“ยากยังไงฉันก็จะทำให้ได้ ฉันตั้งใจเอาไว้แล้ว” โชวสีหน้ามุ่งมั่น ดุจดาวแอบมองมาอย่างชื่นชมแต่คนที่ไม่ชื่นชมแถมยังฉุนขาดดุด่าโชวก็คือเหว่ยชิง!
“แกคิดจะทำอะไรของแก ไปยกเลิกคำสั่งเดี๋ยวนี้”
“ไม่ครับ”
“อะไรนะ นี่แกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ”
“ผมคือประมุขภาคีครับแม่ เรื่องนี้แม่สั่งผมไม่ได้ ขอตัวก่อนนะครับ”
โชวเดินลิ่วออกไป เหว่ยชิงมองตาขวาง โกรธและเริ่มไม่สบายใจที่โชวไม่เชื่อฟัง
ooooooo
ภูผาและอันดาร่วมกับเฉินวางแผนฆ่าโชว เม่ยไม่รู้เรื่องแต่สงสัยเมื่อเห็นพี่ชายสะพายกระเป๋าใส่ปืนออกจากบ้าน เม่ยรู้เพราะเห็นด้ามปืนโผล่จากกระเป๋า จึงซักถามพี่ชายว่าจะไปไหน เฉินบอกสั้นๆว่า มีงานต้องไปจัดการนิดหน่อย
“ต้องเอาปืนไปด้วยเหรอ”
“แค่ป้องกันตัวเองน่ะ”
“พี่เฉินไม่ไปทำอะไรแน่นะ”
“ไม่ต้องห่วง พี่ไม่ทำอะไรที่อันตรายกับตัวเองหรอก”
เม่ยพยักหน้าทั้งที่ไม่สบายใจ มองพี่ชายเดิน จากไป...ทันใดนั้นได้ยินเสียงของหล่นในห้องหลี่เฟย เม่ยวิ่งเข้ามาเห็นพ่อนอนบนเตียง สองมือปัดป่ายข้าวของหล่นกระจายพยายามจะเรียกชื่อเฉิน กว่าเม่ยจะรู้เรื่องหลี่เฟยก็เหนื่อยอ่อนเต็มที
หลี่เฟยต้องการให้เม่ยตามเฉินกลับมา เพราะก่อนหน้านี้เฉินเพิ่งมาบอกตนว่าจะไปฆ่าโชวเพื่อแก้แค้นให้พ่อ...แต่หลี่เฟยก็จนปัญญาที่จะบอกให้เม่ยเข้าใจได้หมด หนำซ้ำพอดิ้นรนมากเข้าอาการป่วยของเขาก็ทรุดลงยิ่งกว่าเดิม จนเม่ยต้องตามหมอมาตรวจ
หลังจากหมอฉีดยาให้ครู่เดียวหลี่เฟยก็หลับสนิท เม่ยเป็นห่วง ถามหมอว่าพ่อของตนเป็นอะไร
“น่าจะเกิดจากอาการเครียดสะสมน่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้หมอฉีดยาคลายเครียดให้แล้ว ถ้าคนไข้ได้พักผ่อนมากๆน่าจะดีขึ้น”
“แล้วเรื่องเสียง...คือทำไมพ่อถึงยังพูดไม่ได้สักทีล่ะคะหมอ”
“หมอพยายามตรวจดูแล้วก็ไม่มีอะไรผิดปกติเลยนะครับ”
เม่ยเห็นเล็บมือเล็บเท้าพ่อมีสีดำคล้ำมาก ตั้งข้อ สังเกตว่าอาการเหมือนคนโดนพิษ แต่แล้วเม่ยก็อึ้งเถียงไม่ออก เมื่อหมอบอกว่าถ้าเป็นพิษจริงตอนที่เอาเลือดคนไข้ไปตรวจก็น่าจะพบแล้ว
ooooooo
อนาวิล ชิน และริวถูกหน่วยสังหารที่รับคำสั่งจากผู้การตามล่า พวกเขาต้องปลอมตัวทุกครั้งที่ออกจากที่ซ่อน
วันนี้ทั้งสามมาซุ่มหน้าบ้านอนันต์เพื่อจะบอกความจริงว่าพวกตนถูกใส่ร้าย แต่มาพบเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบที่ถูกส่งมาจับตาดูความเคลื่อนไหวของอนันต์และคอยลอบจับอนาวิล
“พวกมันส่งคนมาเฝ้าที่บ้านหัวหน้าแบบนี้คงส่งข่าวหาท่านอนันต์ลำบากแน่”
“ไม่เป็นไร ฉันนึกวิธีออกแล้ว พวกนายสองคนกลับไปที่ซ่อนก่อน เรื่องนี้ฉันจัดการเอง”
อนาวิลไปหาเม่ยที่บ้านเช่า เม่ยแปลกใจเขารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง
“เม่ยเคยบอกแจ็คไว้นี่ ก่อนตายแจ็คบอกกับพี่” ได้ยินคำตอบนั้น เม่ยถือโอกาสถามว่าแจ็คเป็นสายของเขาจริงหรือ อนาวิลพยักหน้ารับและกล่าวขอโทษที่หลอกเธอมาตลอด
“มันเป็นหน้าที่ เม่ยเข้าใจค่ะ แต่แค่นึกไม่ถึงว่าเด็กอย่างแจ็คจะกล้าเข้ามาเป็นสายในที่ที่อันตรายแบบนี้”
“พ่อแม่แจ็คตายเพราะยาพวกนั้นครับ แจ็คมีความฝันจะกำจัดยานรกนั่นให้หมดจากโลก ฟังดูเหมือนจะเป็นความฝันแบบเด็กๆนะครับ”
“แต่ถ้าทุกคนในสังคมช่วยกัน ความฝันแบบเด็กๆ ของแจ็คต้องเป็นจริงได้แน่ๆค่ะ ว่าแต่พี่วินมาหาเม่ยถึงนี่มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ตอนนี้หน่วยอินทรีพิฆาตถูกกล่าวหาว่าเป็นหน่วยก่อการร้าย พี่กับทุกคนกำลังถูกไล่ล่าตามเก็บอยู่ครับ”
เม่ยตกใจถามว่าเป็นฝีมือของพวกไหน อนาวิลบอกไม่รู้ ตอนนี้ตนเป็นห่วงพ่อกับแม่อยากส่งข่าวให้ท่านรู้ แต่ที่บ้านมีคนคอยเฝ้าอยู่ตลอด โทรศัพท์ก็คงมีคนดักฟัง เลยจะขอให้เม่ยไปส่งข่าวเรื่องนี้กับพ่อของตน
“ได้ค่ะ เม่ยจะส่งข่าวให้คุณลุงเอง พี่วินไม่ต้อง เป็นห่วงนะคะ”
อนาวิลส่งกระดาษแผ่นเล็กให้เม่ยพร้อมขอบคุณที่เธออยู่เคียงข้างเขาในวันนี้ “พี่คงต้องรีบไปก่อน มีอีกที่หนึ่งที่ต้องไป”
อนาวิลผละไปอย่างรวดเร็ว เป้าหมายต่อไปคือท่านผู้การ!
ด้านเฉินที่ต้องการฆ่าโชว...เขาทำไม่สำเร็จเพราะวายุมาช่วยไว้ โชวรู้ว่าเป็นเฉินแต่ไม่ให้วายุตามไปเอาเรื่องเพราะไม่อยากให้เม่ยลำบากใจ
เฉินบาดเจ็บกลับมาให้เม่ยทำแผลและย้ำว่าอย่าให้พวกจตุรภาคีรู้เรื่องนี้เด็ดขาด เม่ยเลยเดาว่าเขาไปหาโชว มาใช่ไหม เฉินยอมรับว่าตนจะไปฆ่าโชวแต่เสียดายที่มีคนมาช่วยทัน ไม่งั้นตนคงแก้แค้นให้พ่อได้แล้ว
เม่ยแอบเศร้า เฉินสังเกตเห็นถามน้องสาวว่ายังรักโชวอยู่หรือเปล่า เม่ยอึกอัก พี่ชายจึงย้ำหนักแน่นว่า
“อย่าลืมว่ามันทำให้พ่อเราเป็นแบบนี้นะเม่ย ถ้าเธอยังรักมัน เธอก็อกตัญญูต่อพ่อ”
เม่ยชะงัก ค่อยๆก้มหน้าซ่อนน้ำตาที่กำลังจะไหล ออกมา
ooooooo
อนาวิลตั้งใจไปพบผู้การทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาคือตัวบงการให้หน่วยสังหารตามล่าพวกตน โดยรับเงินจากภูผามาระยะหนึ่งแล้ว
ผู้การเผชิญหน้าอนาวิลก็ตกใจ ไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มรู้ความจริงแล้วหรือยัง แต่พอสังเกตท่าทีและคำพูดของอนาวิลก็เชื่อว่ายังไม่รู้ จึงทำทีเป็นห่วง บอกว่าตนส่งคนคอยตามหาพวกเขาตลอด
“มันเกิดอะไรขึ้นครับท่าน ทำไมพวกเราถึงถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกก่อการร้ายได้ครับ”
“ผมก็ไม่รู้ ผมเองก็ถูกผู้ใหญ่จับตาดูอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ผมถูกสั่งพักงานทั้งหมด จะทำอะไรก็ลำบาก”
“พวกจตุรภาคีแน่ครับท่าน มันต้องมีคนของมันที่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงเล่นงานพวกเราอยู่”
“ผมก็คิดแบบนั้น ตอนนี้ก็ให้คนสืบอยู่ว่าเป็นฝีมือใคร ถ้ารู้จะเล่นงานให้หนักเลย”
“ท่านก็ต้องระวังตัวด้วยนะครับ”
“ผมไม่เป็นไรหรอก ห่วงแต่พวกคุณนั่นแหละ ตอนนี้พักอยู่ที่ไหน” ผู้การหลอกถาม แต่อนาวิลไม่ยอมบอก กลัวเขาจะไม่ปลอดภัย ผู้การแอบเสียดายแต่ก็มีแผน แนบเนียนมอบปืนกระบอกหนึ่งให้อนาวิลพกติดตัวไว้
อนาวิลนำปืนติดตัวกลับที่ซ่อนซึ่งริวกับชินรออยู่ เพียงไม่นานทั้งหมดก็ตื่นตระหนกกับกลุ่มชายชุดดำที่บุกเข้ามาระดมยิง
ทั้งสามคนแน่ใจว่าเป็นหน่วยสังหารแต่พยายามต่อสู้หัวชนฝา อีกฝ่ายบาดเจ็บล้มตายหลายคน ขณะเดียวกันชินก็ถูกยิงและหมดลมหายใจไปต่อหน้าต่อตาอนาวิลกับริว
เมื่อพากันหลบหนีออกไปยังถนนเปลี่ยว ริวถามอนาวิลว่าพวกมันรู้ที่ซ่อนของเราได้ยังไง อนาวิลฉุกคิดหยิบปืนที่ผู้การให้ออกมาถอดกระสุนและพบเครื่องส่งสัญญาณ GPS จิ๋วติดอยู่
อนาวิลเข้าใจเรื่องทุกอย่างได้ทันที พูดโพล่งว่าผู้การเป็นคนส่งหน่วยสังหารมาฆ่าพวกเรา
“ผู้การทำแบบนั้นทำไมครับหัวหน้า”
อนาวิลโกรธสุดขีด น้ำตาคลอ ทั้งแค้นและเสียใจที่ผู้การยอมก้มหัวให้กับพวกจตุรภาคี!
เวลานั้น ผู้การกำลังรายงานภูผากับอันดาว่าลูกน้องของตนฆ่าคนของอนาวิลได้หนึ่งคน ที่เหลือหนีรอดไปได้ ภูผาไม่พอใจย้ำว่าต้องฆ่าให้หมดโดยเฉพาะอนาวิล ผู้การรับคำสั่งพร้อมรับเงินค่าจ้างเต็มกระเป๋ากลับออกมา อันดายิ้มหยันเอ่ยกับภูผา ไม่นึกว่าคนระดับนี้จะกล้าหักหลังพวกของตัวเองได้
“ใหญ่แค่ไหนก็เล็กเกินกว่าอำนาจเงินทั้งนั้นแหละ” พูดแล้วภูผาแสยะยิ้มอย่างหยิ่งผยอง
ด้านเม่ยที่อาสาอนาวิลนำกระดาษข้อความไปให้อนันต์ เธอฝากไปกับดุจดาวและขอร้องเพื่อนรักกลับบ้าน เพราะเวลานี้คนที่บ้านกำลังต้องการเธอ ดุจดาวรับฟังโดยดี แต่ไม่พูดอะไร...แล้วหลังจากนั้นไม่นาน อนันต์ก็ได้อ่านข้อความของอนาวิล
“ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ยืนยันกับพ่อได้ว่าหน่วยอินทรีพิฆาตไม่ได้คิดก่อการร้ายอย่างที่ถูกกล่าวหา พวกเรายังคงเป็นผู้รักษากฎหมายและยึดมั่นในความดี ผมหวังว่าพ่อจะเชื่อมั่นในตัวลูกชายของพ่อ...อนาวิล”
แน่นอนว่าอนันต์เชื่ออนาวิล...เขาบอกตัวเองว่าพ่อจะต้องหาทางช่วยลูกให้ได้...ขณะเดียวกัน อนาวิลสะกดรอยตามผู้การจนถึงห้องทำงาน ผู้การกำลังเบิกบานกับเงินจำนวนมาก ไม่ทันสังเกตว่าอนาวิลก้าวเข้ามา กระทั่งได้ยินเสียงก็สะดุ้ง
“ชีวิตพวกผมมีค่าเท่ากับเงินในกระเป๋าใบนี้แค่นั้นเหรอครับ”
ผู้การหน้าซีดหน้าเสีย อนาวิลตะคอกถามอย่างฉุนเฉียวว่า หักหลังพวกเราทำไม
“คุณพูดอะไร ผมไม่รู้เรื่อง”
ขณะพูดกับอนาวิล ผู้การเอื้อมมือจะกดสัญญาณ ฉุกเฉินขอความช่วยเหลือ แต่อนาวิลรู้ทันขว้างมีดปักมือผู้การอย่างแม่นยำ
ผู้การร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด พยายามใช้มืออีกข้างกดสัญญาณจนได้ แต่มันไร้เสียง
“อย่าเสียเวลาเลย สัญญาณนั่นผมถอดวงจรเรียบร้อยตั้งแต่เข้ามาแล้ว”
อนาวิลเข้าไปกระชากผู้การอย่างโกรธแค้นตะเบ็ง เสียงถามว่า “แกเป็นพวกเดียวกับจตุรภาคีใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ ฉันไม่รู้เรื่อง”
“แล้วสัญญาณ GPS ที่ปืนนั่นล่ะ อย่าโกหก บอกมา!”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ พวกมันเอาชีวิตลูกเมียฉันมาขู่ ฉันมีความจำเป็น”
“แล้วเงินในกระเป๋านี่ก็คือความจำเป็นด้วยใช่ไหม”
อนาวิลใช้ปืนขู่ แล้วยกมือถือเตรียมถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐาน
“สารภาพออกมาให้หมด...พูด!”
ผู้การกลัวตัวสั่นงันงก “ได้ๆๆ หน่วยอินทรีพิฆาตไม่ใช่หน่วยก่อการร้าย ทั้งหมดผม...”
เขาพูดไม่ทันจบก็ใช้จังหวะทีเผลอชักปืนออกมายิงอนาวิลแล้วหอบกระเป๋าจะเปิดประตูวิ่งหนีออกจากห้องแต่ช้าไป อนาวิลที่โดดหลบคมกระสุนได้เมื่อครู่ลั่นไกใส่ผู้การไม่ยั้ง
ร่างผู้การสะดุ้งเฮือก อนาวิลยิงซ้ำด้วยความแค้นอีกหลายนัดจนเขาขาดใจตาย กระเป๋าหล่นเงินปลิวกระจายทั่วห้อง อนาวิลยืนมองสีหน้าเหี้ยมเกรียม แววตาเย็นชาราวกับไม่ใช่อนาวิลคนเดิม!
ooooooo
ที่มา ไทยรัฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น