ทันทีที่กลับถึงบ้าน โชวตั้งใจจัดการภูผาและอันดาที่ฝ่าฝืนกฎแอบลักลอบค้ายาเสพติด แต่แล้ว
เหว่ยชิงกลับทำให้โชวงงเป็นไก่ตาแตก เธออนุญาตให้สองหนุ่มทำธุรกิจนั้นต่อไปโดยไม่ยอมบอกเหตุผลแก่โชว
ภูผารู้ความลับของเหว่ยชิงว่าโชวไม่ใช่ลูกที่แท้จริงจากเฉิน จึงใช้เรื่องนี้เป็นข้อต่อรองในการทำให้เหว่ยชิงยอมยกเลิกกฎของจางฉง แล้วผลักดันให้ภาคีค้ายาเสพติดต่อไป ระหว่างนั้นเองหลี่เฟยก็คาดคั้นเหว่ยชิงจนเธอยอมรับว่าลูกของจางฉงคืออนาวิลและที่เธอทำแบบนี้ก็เพื่อแก้แค้นให้จางฉง
หลี่เฟยไม่เห็นด้วยจึงตั้งใจจะบอกความจริงว่าอนันต์ไม่ได้ฆ่าจางฉงตาย แต่ยังไม่ทันบอก เหว่ยชิงวางยาเขาจนไม่สามารถพูดได้ จากนั้นก็โยนความผิดทั้งหมดให้โชว ทำให้เม่ยโกรธโชวมากถึงกับตัดขาดความสัมพันธ์ ให้เขาคิดเสียว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในป่าคืนนั้นเป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวันเป็นความจริง
อนันต์ทราบจากอนาวิลว่าดุจดาวเข้าไปเป็นบอดี้การ์ดให้โชวก็เป็นห่วง อนาวิลจึงหาทางให้เม่ยช่วยนัดดุจดาวออกมาพบอนันต์ แต่ถึงได้เจอกัน อนันต์ก็ไม่สามารถทำให้ดุจดาวเปลี่ยนใจ เธอดึงดันขออยู่ที่ภาคีจนกว่าจะจับคนที่ฆ่านัทได้
ส่วนแจ็คที่เข้าไปอยู่ในภาคีได้โดยความช่วยเหลือของเม่ยตั้งแต่อยู่หมู่บ้านแถวชายแดน กลับมากรุงเทพฯ แจ็คก็ยังได้อยู่ในภาคีต่อไปโดยไม่มีใครสงสัย เมื่อแอบได้ยินพวกสมุนภาคีคุยกันเรื่องขนยาเสพติดลอตใหญ่แจ็คจึงนำข่าวไปบอกอนาวิลให้เตรียมพร้อม
คืนนั้นอนาวิลผนึกกำลังกับชิน ริว และจ่าเดชไปที่โกดังใกล้ท่าเรือของตระกูลจางที่ภูผาจะขนยามาพักเพื่อลักลอบส่งออกไปนอกประเทศโดยปนไปกับสินค้าที่พวกตระกูลจางต้องขนส่ง จ่าเดชเป็นสายของเหว่ยชิงแอบส่งข่าวไปทันที ระหว่างนั้นโชวกำลังอยู่กับหมอที่พยายามรักษาอาการของหลี่เฟย พอทราบเรื่องก็รีบร้อนออกไปโดยไม่ยอมให้ดุจดาวไปด้วย
อนาวิลนำกำลังบุกไปโกดังแต่ถูกโชวและวายุต้านเอาไว้ สองฝ่ายต่อสู้กันดุเดือด ภูผากับอันดายังอยู่ที่บ้าน พอทราบเรื่องก็ตกใจ กลัวยาเสพติดลอตใหญ่จะเสียหายและอาจกลายเป็นของกลางในมือตำรวจ แต่เมื่อคิดทบทวนอีกที ภูผาก็ทำเหมือนไม่เดือดร้อน บอกอันดาว่าคนที่ต้องรับผิดชอบคือโชว เพราะตอนนี้มันอยู่ในโกดัง
ดุจดาวแอบตามโชวไปที่โกดังและได้เจอกับจ่าเดชก่อนที่เธอจะรีบร้อนไปยังจุดที่สองฝ่ายปะทะกัน ด้านผู้การที่เพิ่งทราบเรื่องอนาวิลพาคนบุกโกดังตระกูลจางเพราะมีสายแจ้งข่าวขนยาเสพติดก็สงสัยว่าอนาวิลมีสายตั้งแต่เมื่อไหร่และเป็นใคร ทำไมตนถึงไม่รู้มาก่อน
ภายในโกดัง โชวกับอนาวิลสู้กันด้วยปืนและมือเปล่า ช่วงที่โชวพลาดท่าล้มลง อนาวิลจะเข้าไปซ้ำแต่ดุจดาววิ่งเข้ามาขวางปกป้องโชว
“อย่าทำอะไรเขานะ”
ทุกคนชะงัก วายุเผลอตัวมองดุจดาวเลยถูกริวยิงใส่ ดุจดาวเห็นท่าไม่ดีว่าพวกอนาวิลต้องจับโชวแน่จึงตะโกนบอกให้เขารีบพาวายุหนีไป แต่โชวฮึดสู้ไม่ยอมหนี วายุแม้บาดเจ็บก็ช่วยกันต่อสู้ พวกอินทรีพิฆาตเกือบแพ้ แต่แล้วผู้การกับหน่วยเหนือก็นำกำลังคนมาบุกล้อมพวกจตุรภาคีเอาไว้
ที่ห้องพยาบาลภายในบ้านตระกูลจาง เม่ยนั่งเฝ้าหลี่เฟยที่นอนหมดสภาพด้วยความสงสาร เหว่ยชิงเดินเข้ามาทำทีตกใจแล้วตอกย้ำโยนความผิดให้โชวอย่างแนบเนียน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมโชวต้องทำรุนแรงกับแกแบบนี้ด้วยหลี่เฟย”
“คุณชายทำร้ายพ่อทำไมคะนายหญิง”
“อาจจะเป็นเพราะหลี่เฟยไม่เห็นด้วยที่เธอสองคนรักกัน โชวก็เลยโกรธ”
เม่ยได้ยินดังนั้นก็กำมือแน่นโกรธโชวยิ่งขึ้นไปอีก เหว่ยชิงแอบเห็นลอบยิ้มสมใจ
“เม่ย...ฉันขอโทษแทนโชวด้วย ให้อภัยเขาเถอะนะ”
เม่ยนิ่งเงียบ สายตาบ่งบอกว่าไม่ให้อภัย เหว่ยชิงซ่อนความพอใจ ทันใดนั้นเองมิ่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานเหว่ยชิงว่าเกิดเรื่องใหญ่ คุณชายกับทุกคนถูกพวกอินทรีพิฆาตจับตัวได้
“อะไรนะ! แล้วมีใครเป็นอะไรไหม อนาวิลเป็นอะไรรึเปล่า”
เม่ยกับมิ่งแปลกใจทำไมเหว่ยชิงถึงระบุชื่ออนาวิลออกมา เหว่ยชิงเห็นสีหน้าของทั้งคู่ก็นึกได้รีบกลับคำ
“ฉันหมายถึงพวกอินทรีพิฆาตมันทำอะไรโชวรึเปล่า”
“เท่าที่ทราบไม่มีใครเป็นอะไรมาก แค่ถูกยิงและบาดเจ็บนิดหน่อย แต่ว่าพวกเราขนผงขาวหนีไม่ทัน คุณชายกับทุกคนต้องถูกจับแน่”
เหว่ยชิงชะงักรำพึงชื่อโชวออกมาอย่างเป็นกังวล ส่วนเม่ยหน้าเสีย แม้จะโกรธโชวแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
ooooooo
ที่โกดังตระกูลจาง พวกโชวถูกจับใส่กุญแจมือโดยมีดุจดาวยืนรวมกลุ่มอยู่ด้วย อนาวิลมองน้องสาวด้วยสายตาผิดหวังแล้วเดินไปยังกล่องหลักฐานที่ยึดได้ กำลังจะเปิดตรวจเช็กแต่ผู้การเดินเข้ามาห้ามเสียก่อน
“อนาวิล...ทางนี้ผมจัดการเอง คุณพาผู้ต้องหาไปที่หน่วยเหนือก่อน”
“รับทราบครับ” อนาวิลรับคำแล้วสั่งลูกน้องของตนให้พาตัวผู้ต้องหาทุกคนไป
เมื่อภายในโกดังเหลือเพียงผู้การกับลูกน้องคนสนิท ผู้การเปิดกล่องพิสูจน์ผงขาวที่บรรจุในถุงแป้งมันด้วยการแตะมาป้ายลิ้นเล็กน้อย แล้วสีหน้าผู้การก็เครียดขึ้นมาทันที!
อันดาตกใจหลังทราบจากสมุนว่าโชวโดนจับ ภูผาฟังอยู่ด้วยแต่ไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจอะไรนัก เขาไล่สมุนคนนั้นออกไปก่อนจะตอบคำถามของอันดาที่อยากรู้ว่าโชวจะซัดทอดมาถึงเราหรือเปล่า
“คนอย่างโชวมันไม่ทำแบบนั้นหรอก หรือถ้ามันจะทำฉันก็ไม่กลัว”
“แกมีแผนรับมือแล้วเหรอวะ”
“ใช่! รับรองพวกมันเอาผิดใครไม่ได้ทั้งนั้น” ภูผากล่าวอย่างมั่นใจในแผนการของตน
ที่ห้องสอบสวนของหน่วยเหนือ อนาวิลพาพวกโชวเข้ามาทำการสอบสวน โดยเริ่มจากโชวเป็นคนแรกที่เขาเผชิญหน้ากันตัวต่อตัว
“ยิ่งใหญ่แค่ไหนยังไงแกก็หนีไม่พ้นกฎหมาย... บอกมานอกจากพวกแกยังมีกลุ่มไหนในจตุรภาคีร่วมมือค้ายาเสพติดอีกบ้าง”
“ไม่มี”
“โกหก”
“ฉันทำเองทั้งหมด คนอื่นไม่เกี่ยว ปล่อยทุกคนไปซะ”
“คิดว่าฉันจะเชื่อแกง่ายๆเหรอ บอกมา”
“ฆ่าฉันสิ นี่เป็นโอกาสของแกแล้ว ถ้าแกไม่ทำ ฉันออกไปได้ฉันจะแก้แค้นแกกับพ่อแกแน่”
“แก!” อนาวิลโมโหกระชากเสื้อโชว
“พ่อของแกยังไม่ได้ชดใช้กรรมในอดีต อย่าลืมว่าดุจดาวน้องสาวแกอยู่ในมือฉัน”
“ไอ้โชว” อนาวิลเหลืออดชกหน้าโชวเปรี้ยงแล้วจะซ้ำอีก แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะก่อนที่ริวกับชินจะรีบร้อนเข้ามาบอกอนาวิลว่าท่านผู้การเรียกพบด่วน
ผู้การอยู่กับลูกน้องคนสนิทภายในห้องทำงาน อนาวิลเข้ามารายงานตัวแล้วต้องประหลาดใจกับคำสั่งที่ผู้การให้ปล่อยตัวพวกจตุรภาคี
“ทำไมล่ะครับท่าน”
“คุณยังจะถามผมอีกเหรอ”
อนาวิลงุนงง ลูกน้องคนสนิทของผู้การเอาห่อแป้งมันมาวางตรงหน้าเขา
“นี่คือของกลางเราพบในโกดังของพวกมัน ลองแกะดูสิอนาวิล”
อนาวิลฉีกถุงแป้งมันแล้วแตะป้ายลิ้นรับรู้ว่าไม่ใช่ผงขาว ผู้การตำหนิเสียงขุ่นว่าสายของเขาทำงานยังไง อนาวิลอึกอักตอบไม่ถูก ผู้การสั่งทันทีให้เขาไปปล่อยตัวคนพวกนั้น
“แต่เราเอาผิดพวกมันคดีลักลอบค้าวัตถุโบราณได้นี่ครับ”
“คุณคิดว่าแค่รูปพวกนั้นจะเอาผิดพวกมันได้เหรอ”
“แต่ถ้าเราใช้โอกาสนี้ค้น...”
“ข่าวว่าพวกมันขายวัตถุโบราณพวกนั้นไปหมดแล้ว” คนสนิทของผู้การแทรกขึ้นจนอนาวิลชะงัก “ขืนใช้รูปนี้เป็นหลักฐานเอาผิดพวกมัน เผลอๆคุณอาจถูกฟ้องกลับข้อหาสร้างหลักฐานเท็จก็ได้”
อนาวิลเถียงไม่ออก แล้วจำใจลุกออกมาเมื่อผู้การไล่อีกครั้งให้ไปปฏิบัติตามคำสั่ง
ริวกับชินทราบเรื่องในเช้าวันถัดมา ทั้งคู่หงุดหงิดเป็นบ้าที่พวกจตุรภาคีถูกปล่อยตัว
“โธ่โว้ย เป็นแบบนี้ได้ไงวะ”
“นั่นสิ ของกลางพวกนั้นจู่ๆกลายเป็นแค่แป้งมันธรรมดาได้ยังไง”
“ใช่ ฉันก็เห็นเต็มสองตา”
“เห็น...แล้วพวกคุณได้ตรวจสอบรึเปล่าครับ” จ่าเดชตั้งคำถาม ริวกับชินส่ายหน้าแทนคำตอบ จ่าเดชเลยร้องขึ้นว่า “นั่นไง”
“โธ่จ่า...เราทำงานแบบนี้มาตั้งเยอะ แค่เห็นก็รู้แล้วว่ามันเป็นผงขาว”
“ถูก! ของต้องถูกสับเปลี่ยนก่อนที่ผู้การจะไปเจอแน่ๆ”
“ชุลมุนแบบนั้นพวกมันทำไงล่ะครับ”
คำพูดจ่าเดชทำให้ริวกับชินงุนงงสงสัย อนาวิลอยู่กับพวกโชวอีกทาง โชวยิ้มเยาะอนาวิลที่สุดท้ายก็ทำอะไรตนไม่ได้ สองหนุ่มมองกันสายตาอาฆาตแค้น
“อย่าคิดว่าแกจะชนะไปได้ตลอด ไม่มีทางที่ความดีจะแพ้ความชั่ว มันคือกฎของจักรวาล”
“แกยังคิดแบบนั้นอยู่ได้ยังไงวะ ในเมื่อแกแพ้ทุกครั้ง”
โชวหัวเราะเยาะแล้วเดินนำพวกของตนออกไปขึ้นรถตู้ที่แล่นมาจอดรอ ทิ้งให้อนาวิลยืนกำมือแน่นด้วยความแค้น ผ่านไปสักพักจ่าเดชแอบโทร.หาเหว่ยชิงถามเรื่องของกลางที่กลายเป็นแป้งมัน นึกว่าเธอเป็นคนเปลี่ยน ปรากฏว่าเหว่ยชิงไม่รู้เรื่องและสงสัยเหมือนกันว่าเป็นฝีมือใคร?
ooooooo
เมื่อคืนวีนัสทราบเรื่องโชวถูกตำรวจจับ เธอจึงมาพบภูผาที่บ้านกลางดึกแล้วต่อว่าเขาโยนความผิดทำให้ประมุขเดือดร้อน ทั้งที่รับปากจะช่วยให้เธอได้เป็นนายหญิง
“ผมก็ทำอยู่นี่ไง”
“หมายความว่าไง”
“ผมบอกจะช่วยให้คุณเป็นนายหญิงของภาคี แต่ไม่ได้บอกนี่ว่านายหญิงของไอ้โชว”
วีนัสโกรธทุบตีภูผาพัลวัน แต่พอโดนเขารวบตัวมากอดก็โอนอ่อนยอมให้เขาซุกไซ้ ก่อนจะกลายเป็นจูบกันดูดดื่มแล้วไปลงเอยกันบนเตียง ครั้นเช้าขึ้นเธองัวเงียตื่นนอนเห็นข่าวในทีวีพวกโชวถูกปล่อยตัวก็รีบร้อนแต่งตัว
“จะรีบไปไหน” ภูผาถามเสียงเย็น
“ประมุขถูกปล่อยตัวออกมาแล้วนี่”
“อ้อ...คุณก็เลยจะรีบไปปลอบใจมันว่างั้นเถอะ”
“ใช่” วีนัสรับตอบหน้าตาเฉย
“คุณมาหาผมเพราะคิดว่าไอ้โชวถูกจับแล้วตำแหน่งประมุขต้องเป็นของผมงั้นสิ”
“รู้แล้วก็ดี”
“คุณนี่มีเป้าหมายชัดเจนดีนะ”
“ใช่ เพราะการเป็นนายหญิงของจตุรภาคี มันทำให้อันดาก้มหัวแทบเท้าฉันได้ แล้วจะไม่มีใครกล้าว่าฉันเป็นลูกเมียน้อยอีก”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะทำให้คุณเป็นนายหญิงของภาคีให้ได้”
“รอให้ถึงวันนั้นแล้วค่อยมาพูดกัน”
วีนัสสะบัดตัวออกจากภูผา หยิบกระเป๋าเดินออกไป ภูผามองตามแววตาไม่พอใจ คำรามในลำคอว่า
“อีกไม่นานหรอก”
ooooooo
พวกโชวกลับมาถึงบ้านตระกูลจาง แจ่มกับมิ่งเห็นคุณชายลงจากรถก็โผเข้ากอดด้วยความดีใจ พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพ้นเคราะห์เสียที แจ่มจะให้โชวไปทำแผลตามเนื้อตัวแต่เขาส่ายหน้า ถามหาหลี่เฟยด้วยความเป็นห่วง
“คุณเม่ยพากลับมาพักที่บ้านแล้วครับ”
ได้ยินคำตอบแล้วโชวรีบเดินไปทันที ดุจดาวก้าวตาม เฉินแปลกใจถามมิ่งกับแจ่มว่าพ่อตนเป็นอะไร ทั้งสองคนอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบว่ายังไง
หลี่เฟยรู้สึกตัวแต่พูดไม่ได้ โชวเข้ามาเห็นสงสารจับใจ แต่เม่ยโกรธโชวมากเมินหนีไม่มองหน้า ทันใด
เฉินพรวดเข้ามาเห็นสภาพพ่อก็โกรธจัดกระชากโชวมาต่อยเปรี้ยง
“แกทำอะไรพ่อฉัน เพราะแกพ่อฉันถึงเป็นแบบนี้ ไอ้โชว”
หลี่เฟยพยายามส่ายหน้าเหมือนจะบอกว่าไม่ใช่โชว แต่ไม่มีใครเห็น จนกระทั่งเหว่ยชิงเข้ามาห้าม เฉินชะงักและหยุดทำร้ายโชวในที่สุด
ที่มา ไทยรัฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น